بلاگ كتابك

چه كسي دوست دارد به «آوازهاي سيب زميني» گوش بسپارد؟ بزرگترها گفته‌اند كه سيب‌زميني يك موجود ِبي‌مصرف و بي‌رگ است.

مهدي مرادي در اين كتاب، اين ديدگاه را نپذيرفته و آن را بَرهَم زده است. تازه فقط حرف ِسيب زميني در ميان نيست و پديده‌هاي ديگري هم در كتاب حضور دارند و از زبان خود و مرادي رازهاي زندگي را با خواننده درميان مي‌گذارند.

در اين مجموعه شعر، شاعر به پديده‌هاي پيرامون خود با دقت نگاه كرده و به رنگ‌هاي هاي كمتر ديده شده و صداهاي كمتر شنيده شده پرداخته است. حس‌هاي مبهم و رازآلود دوران ِ نوجواني در كتاب مي‌چرخند و همانند مه ما را در برمي‌گيرند، شايد خواندن اين شعرها براي بزرگترها هم سودمند باشد.

كتاب «آوازهاي سيب زميني» برگزيده هجدهمين جشنواره كتاب كودك و نوجوان كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان و يازدهمين دوره جشنواره شعر فجر است.

نام «آوازهاي سيب زميني» در فهرست لاك پشت پرنده هم آمده است. اين كتاب همچنين در فهرست كتاب‌هاي مناسب دفتر انتشارات و تكنولوژي آموزشي وابسته به سازمان پژوهش و برنامه‌ريزي آموزشي وزارت آموزش و پرورش معرفي شده است.

خوشبختانه كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان نسخه بريل «آوازهاي سيب زميني»را به همراه چند كتاب شعر ديگر براي نوجوانان نابينا و كم‌بينا فراهم آورده است.

درباره شاعر كتاب «آوازهاي سيب زميني»

مهدي مرادي دانش‌آموخته زبان انگليسي است، در خوزستان زندگي مي‌كند و در دبيرستان‌هاي اهواز درس مي‌دهد. كتاب «نامي براي اره ماهي» اثر ديگر اين شاعر است.

شعر «من و باران» را از مجموعه شعر «آوازهاي سيب زميني» با هم مي‌خوانيم، شاعر، اين شعر را به گلچين گيلاني تقديم كرده است:

دست باران را گرفتم

در خياباني بهاري

با هم از ميدان گذشتيم

پابه پا، خوشحال و جاري

در عبور ما درختان

دلپذير و شاد بودند

كوچه‌ها شفاف و تابان

خانه‌ها آباد بودند

شانه به شانه، من و او

ابرها را مي‌چكيديم

بام ها را مي‌گذشتيم

ناودان را مي‌شنيديم

زير لب تكرار مي‌شد:

«باز باران، با ترانه»

بعد باران بند آمد

خيس برگشتم به خانه