بلاگ كتابك

كتاب «نامي براي ارّه ماهي» دربردارنده ۲۵ شعر در قالب هاي گوناگون براي نوجوانان است. در شعرهاي اين كتاب انديشه نقشي پررنگ دارد و شاعر كوشيده است ديدگاه تازه‌اي نسبت به پديده‌هاي پيرامون خود ارايه دهد.

عناصر طبيعي نيز به كمك شاعر مي‌آيند تا انديشه شاعرانه گسترش پيدا كند. مثلا شاعر در شعري با نام «سير و سلوك» عناصر گياهي فراواني را فرا مي‌خواند تا به ياري «فكر شاعرانه» بيايند از كفشدوزك و كرم گرفته تا ياسمين و آفتابگردان: «چشم اميدواري/ بايد به ياسمين دوخت/ از آفتابگردان/ سير و سلوك آموخت»

«با/ در طبيعت زيستن» رنگ و شادي و آزادي به ارمغان مي‌آورد، حتي اگر طبيعت در پارك نزديك محله جلوه‌گر شده باشد: «در پارك/ بازي/ در پارك/شادي/ الاكلنگ و رنگ و آزادي»

شاعر مجموعه «نامي براي ارّه ماهي» صلح‌طلب و جنگ‌ستيز است و اگر شعر «وقتي كه من بره بودم» را بخوانيم در مي‌يابيم كه مي‌خواهد مدارا و مهرباني را با ما در ميان بگذارد. در شعر «نامي براي ارّه ماهي»، از زبان يك اره ماهي مي‌شنويم كه از خشونت آدم‌ها در نام‌گذاري پرده برمي‌دارد. اين خشونت مي‌تواند فراتر از يك موجود دريايي باشد و به گستره اجتماع كشيده شود. اجتماعي كه انسان‌ها با كليشه‌ها و قراردادهاي فرسوده زندگي مي‌كنند. شاعر از زبان اره ماهي مي‌خواهد كه «چشم‌هاي گٌنده» را «يك خٌرده» وا كنيم و با نام‌هاي ديگري پديده‌هاي دور و برمان را صدا كنيم:

«من هيچ شاخه‌اي را

در عمق آب‌ها نبريدم

دنياي آب را

گشتم هزار بار

هرگز نشاني از

الوار و تير و تخته نديدم»

مي‌گفت ارّه ماهي:

«آن چشم‌هاي گُنده خود را

يك خُرده وا كنيد

از اين به بعد هم

لطفا

با نام ديگري

من را صدا كنيد.»