بلاگ كتابك

آدم‌هاي بسياري پس از سال‌ها به خانه و كاشانه‌ي خود در كودكي بازمي‌گردند. گاهي ميان سازه‌هاي تازه و آدم‌هاي جديد، به دنبال جايي يا كسي آشنا مي‌گردند؛ انگار هميشه گمشده‌اي در زندگي وجود دارد يا زخمي عميق در دل هست كه مي‌توان در خاطرات كودكي ردي از آن پيدا كرد. در اين ميان، گاهي بركه‌اي، درختي كهن‌سال يا طنابي پوسيده بر درخت، از هر نشان و آدمي آشناتر است و ممكن است ما را تا سال‌هاي دور با خود ببرد.

اقيانوس انتهاي جاده، يكي ديگر از آثار خواندني نيل گيمن، به خاطرات مردي ميان‌سال مي‌پردازد كه براي شركت در مراسم يادبودي به محله‌ي كودكي‌اش مي‌رود و مسحور خاطرات هول‌ناك و مخاطره‌آميز، به كنار بركه‌اي كشيده مي‌شود كه دوستش لتي آن را اقيانوس مي‌ناميد. مزرعه‌ي كودكي او سرشار از رخدادهاي عجيب و مرموزي است كه شايد حتي دانستن آن‌ها، مو به تن هر آدم‌بزرگي راست مي‌كند؛ هرچند انگار پسربچه‌اي خيال‌باف، راحت از پس اين اوهام برمي‌آيد.

اقيانوس انتهاي جاده كه جايزه‌ي كتاب سال بريتانيا را هم در سال ۲۰۱۳ از آن خود كرده است، روايتي غريب و خواندني دارد كه بي‌شك هر نوجوان كتاب‌خواني را شيفته‌ي خود مي‌كند. در اين كتاب، نجواهاي دروني، خطرات وهم‌ناك و فضايي غريب و رمزآلود در هم مي‌آميزد و خواننده را هر لحظه با واقعه‌اي روبه‌رو مي‌كند.