بلاگ كتابك

در دنياي كودكي، همه چيز ممكن است، تخيل كودك محدوديت ندارد. هر چه بزرگ‌تر باور نمي‌كنند. كوچك‌ترها دربست مي‌پذيرد. كودكان هر چه بزرگ‌تر مي‌شوند، منطق رياضي جاي خيال را در ذهنشان مي‌گيرد. براي همين، كودكان راحت‌تر از بزرگ‌سالان نقاشي مي‌كنند، زيرا تابع قوانين رياضي طراحي نيستند، پرسپكتيو را نمي‌شناسند. تناسب ابعاد و اندازه‌ها را رعايت نمي‌كند و زاويه‌ي ديد را در نظر نمي‌گيرند، پس خيلي راحت به خيال خود مجال بروز مي‌دهند.

آنجليكا اسپراكت يك عالمه جيب دارد. فكر مي‌كني چي توي جيب‌هايش نگه مي‌دارد؟ اگر از يك آدم‌بزرگ بپرسيد، اول فكر مي‌كنيد يك جيب چه ابعادي مي‌تواند داشته باشد و بعد با توجه به ابعاد، اشيائي را كه در جيب جا مي‌گيرد در ذهن مرور مي‌كند. مسابقه‌ي بيست سؤالي كه يادتان هست؟ «توي جيب جا مي‌گيرد»؟

كودك به اين چيزها فكر نمي‌كند و هر چه دوست داشته باشد از جيب آنجليكا بيرون مي‌آورد، هر چه عجيب‌تر بهتر! درست همان كاري كه نويسنده‌ي كتاب كرده است، چند تا موش، مرغابي، قايق، كلاه حصيري، بزغاله، چند تا سوسمار و حتي يك فيل.

كوئنتين بليك، نويسنده و تصويرگر انگليسي كه تمام عمرش را صرف حرفه تصويرگري كرده و چند كتاب تصويري براي بچه‌ها نوشته و كشيده و جوايز متعددي را هم نصيب خود كرده، اين كتاب را نوشته و تصويري كرده است. او در سال ۲۰۰۲ جايزه هانس كرسيتين اندرسن را در بخش تصويرگري كتاب برده، جايزه‌اي كه برترين نشان در حوزه‌ي كتاب كودك است. اين كتاب هم نامزد دريافت جايزه‌ي كتاب‌هاي بامزه براي كودكان زير شش سال شده است.