بلاگ كتابك

بيدي دختر كوچولويي است كه عاشق برف و سورتمه سواري است. او عاشق گل و گياه و درست كردن كاردستي با خرت و پرت ها و كمك به بي بضاعتان است. بيدي به همراه خانواده اش به خانه ي جديدي اسباب كشي مي كنند كه پيرمرد تنها و بداخلاقي به نام آقاي لارچ در همسايگي شان زندگي مي كند. تپه اي كه در حياط پشتي آقاي لارچ قرار دارد براي سورتمه سواري بسيار مناسب است. اما كسي اجازه ندارد وارد خانه ي او شود. او با نصب تابلوهاي ورود ممنوع همه را از خود مي راند. حتي بر روي پادري خانه اش هم نوشته شده است «برويد بيرون».

هيچ كس با آقاي لارچ كاري ندارد و به ديدن او نمي رود. اما بيدي براي گرفتن تخم گل و گياه براي كاشتن در باغچه شان و خرت و پرت براي درست كردن كاردستي براي فروش به نفع خيريه ها آقاي لارچ را فراموش نمي كند و از گل ها باغچه اش براي او مي برد. مهرباني بيدي سرانجام اين پيرمرد عنق را هم تغيير مي دهد و وقتي كه بيدي براي همه مي نويسد كه برف لازم دارد، به كمك او مي آيد.

درباره ي دليل بدعنقي و قطع رابطه ي آقاي لارچ با ديگران در داستان حرفي زده نشده است، اما آنچه كه مهم است اين است كه بيدي او را مي بيند يا بهتر است بگوييم ناديده نمي گيردش. همه ي انسان ها به ديده شدن نياز دارند.

نكته قابل تامل ديگر اين داستان نامه نگاري و درخواست كمك از ديگران است.