بلاگ كتابك

بعضي از داستان‌هاي اين مجموعه تا امروز، بارها و بارها چاپ شده و هنوز هم خواندني هستند. مثل داستان مجسمه طلايي؛ داستان همان شاهزاده‌ي غمگيني كه بر بالاي شهر ايستاده است و از آن بالا، فقر و اندوه و بيماري مردم را مي‌بيند و كاري جز غصه خوردن از دستش ساخته نيست. تا اين كه با پرستويي مهاجر آشنا مي‌شود.

شاهزاده از پرستوي مهاجر خواهش مي‌كند بماند و جواهر دسته‌ي شمشيرش را براي پيرزن تنگ‌دستي ببرد كه لباس‌هاي ملكه را گل‌دوزي مي‌كند و پسرش بيمار است. همين‌طور، هر شب شاهزاده از پرستو مي‌خواهد تكه‌اي از طلا و جواهراتش را براي يكي از مردم فقير شهرش ببرد. اين كار ادامه پيدا مي‌كند تا اين‌كه ديگر چيزي برايش باقي نمي‌ماند.

مجسمه‌هاي طلايي، نماد آگاهي و بيداري است. او مي‌بيند فقر، تنگ‌دستي و بيماري مردم، به دليل ثروت‌اندوزي، تجمل و خودخواهي‌هاي عده‌ي ديگري از مردم شهر است. مجسمه از اين نابرابري رنج مي‌برد.

اسكار وايلد در همه‌ي داستان‌هاي اين مجموعه، بر علت فقر و بيماري مردم دست مي‌گذارد و سرانجام، راه‌حل اين گره كور را در عشق به مردم معرفي مي‌كند. اسكار وايلد در اين داستان‌ها، كاري مي‌كند تا چشم قهرمان داستان‌هايش به روي واقعيت باز شود. بعد از آن، قهرمان‌ها از خودخواهي دست مي‌كشند و به ديگران عشق مي‌ورزند.

در داستان ديگري از اين مجموعه، وقتي شاه جوان از كار سخت بردگان كشتي آگاه مي‌شود و مي‌بيند برده‌ها ته آب فرستاده مي‌شوند تا براي تاج‌گذاري او مرواريد صيد كنند، از هرچه جواهر و مرواريد است، بيزار مي‌شود.

داستان‌هاي زيباي اين مجموعه، با قلب آدم‌ها حرف مي‌زنند. به آن‌ها نشان مي‌دهند اگر از خودخواهي‌هايي كه دارند، دست بكشند و به ديگران عشق بورزند، مي‌توانند به‌جاي فقر و تنگ‌دستي و بيماري، سلامتي و نشاط ببينند. خواندن اين داستان‌ها درون آدم‌ها را قلقلك مي‌دهد.

داستان‌هاي غول خودخواه، بلبل و گل سرخ، دوست فداكار، شاهزاده‌ي خوش‌حال، موشك شگفت‌انگيز و پادشاه جون، همه و همه خودخواهي‌هايي را نكوهش مي‌كنند كه اگر خوب دقت كنيم، به احتمال زياد بخشي از آن‌ها در درون ما هم هست. بيان داستان‌ها از زبان چكاوك و موشك شگفت‌انگيز، جذاب و هيجان‌انگيز است. از آن‌جا كه اين داستان‌ها با اخلاق سروكار دارند و بر ويژگي‌هاي دروني آدم‌ها دست مي‌گذارند، هرگز كهنه نمي‌شوند و براي همه‌ي نسل‌ها خواندني و مفيد هستند.